بسم رب الحسین علیه السلام
...
چقدر خوبه که اینجا رو دارم و راحتم...
یه مدتی هست غمگینم...
رنج عشق هم مزید بر علت شده...
نه این عشقای الکی و آبکی به هرکس و ناکسی ها...عشق به ارباب شهید کربلا
همه دارن میرن سمت حرم....ما اما فقط نظاره گر هستیم...
...
اما...اما...
من و تنهایی هام تمومی نداره؟
بهترین دوستم تو راه کربلاست... و من پر از حسرتم...
جناب بنده خدام که....پووووف خسته کننده است و فرسایش دهنده!
...
پر از اشعار قلمم...پر از حرهای عاشقانه و عارفانه...اما گفتنم نمیاد...
نوشتنم نمیاد...
ان شاء الله خواهم نوشت...
