یا نور النور


...


کسی جواب این سوال رو میدونه که چرا آدم گاهی کسی که کنارش و نزدیکش نیست رو، همه جا میبینه؟؟


خب من اینجوری ام

مثلا وقتی تو خیابونم همش ترس از این دارم که مبادا اتفاقی ببینمش...

گاهی حتی محجبه تر میپوشم چادرم رو...ینی خیلی محجبه تر، یا صورتمو میگیرم تا مبادا شناخته بشم!


اسمش دیوونه یا خل و چل بودن نیستا...

یه فوبیاست...


...


حالا اون جای قضیه جالب تر میشه که:

تو رووووحت هم خبر نداره که یههو طرفت هم برگرده و بگه:

شگفت آنجاست که او نزدیکت نیست و هرگز هم "نبوده، اما تو او را میبینی..."


یه احساس دوطرفه!


کسی میدونه اسم این احساس و دیدن چیه؟؟؟