به نامت

       یا الله


...


سه سال تمامه که پشت پا میزنم به حرف زدن باهاش...

همه جور تلاش کردم تا رها بشیم و فکرهامون جدا از هم بشه...

اما نمیشه...

وقتی اومد و گفت نمیتونم فراموشت کنم، حال من بد شد...

شاید هر دختری جای من باشه، ذوق مرگ میشد و...

اما من نه...انگار سیخ داغ تو قلبم میشه با یادآوریش...

حتی نتونستم بهش بگم چقدر شکسته شدم از حرفت...

دلم میخواد سرش جیغ و داد کنم...بزنم بکشمش...

اما نمیتونم...سکوت کردم و تماشاچی هستم فقط...

قلبم درد میکنه...مسخِ حرفهاش شدم...

چرا فکر من نیستی؟ چرا؟ من کسی رو ندارم دردامو بشنوه...

فقط گفتی و رفتی، ندیدی چه بلایی سر من آوردی...ندیدی

هیچکس رو ندارم که بهش بگم من هم...

تنهام...تنهایی چه بد دردیه...


یا انیس من لا انیس له...


بخاطر تو فقط کوتاه میام...برام جبران کن خدای خوبم...


آه...